شعر عاشقانه حافظ❤️+ اشعار حافظ در مورد عشق • مجله تصویر زندگی

مراد هم بجوییم ار توانیم

کس ندانست که منزلگه معشوق کجاست

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز

چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

که تا خراب کنم نقش خود پرستیدن

کس چو حافظ نگشاد از رخ اندیشه نقاب

بخواست جام می و گفت عیب پوشیدن

ناله‌ای می‌شنوم کز قفسی می‌آید

گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم

جز دل من کز ازل تا به ابد عاشق رفت

چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

دلم را مشکن و در پا مینداز
که دارد در سر زلف تو مسکن

قرعه کار به نام من دیوانه زدند

گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

ما کجاییم و ملامت گر بی‌کار کجاست

دوست را گر سر پرسیدن بیمار غم است

مجنون اشفته نمی خفت

خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم

صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی

خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت
حقا که به چشم در نیامد ما را

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند

چون چشم تو دل می‌برد از گوشه نشینان
همراه تو بودن گنه از جانب ما نیست

صلاح کار کجا و من خراب کجا

آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست

کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع

ساکنان حرم ستر و عفاف ملکوت

ای گدایان خرابات خدا یار شماست

خبر بلبل این باغ بپرسید که من

عیش بی یار مهیا نشود یار کجاست

شیوه تو نشدش حاصل و بیمار بماند

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

چو پیراهن شوم آسوده خاطر

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن

باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش
وین سوخته را محرم اسرار نهان باش

که سلطانی عالم را طفیل عشق می‌بینم

مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید

سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود

حافظ شعر نمیگفت

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن

بس نگویم شمه‌ای از شرح شوق خود از آنک
دردسر باشد نمودن بیش از این ابرام دوست

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست ولی

صباح الخیر زد بلبل کجایی ساقیا برخیز

جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس
بیگانه گرد و قصهٔ هیچ آشنا مپرس

کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت

یا رب اندر دل آن خسرو شیرین انداز

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

بلبل از فیض گل آموخت سخن ور نه نبود
این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو

بیا تا حال یکدیگر بدانیم

مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

نگردد مهرت از جانم فراموش

منم که دیده نیالوده‌ام به بد دیدن

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بود

که چنان زو شده ام بی سرو سامان که مپرس

آب حسرت شد و در چشم گهربار بماند

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع

خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم

دست به کاری زنم که غصه سر آید

کاین دل غمزده سرگشته گرفتار کجاست

خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات

ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

هر می لعل کز آن دست بلورین ستدیم

گر من از باغ تو یک میوه بچینم چه شود
پیش پایی به چراغ تو ببینم چه شود

جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد

گرش همچون قبا گیرم در آغوش

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

به سان دیگ دایم میزنم جوش

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم

چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد

اگر از پرده برون شد دل من عیب مکن

ز خط یار بیاموز مهر با رخ خوب

شبی دل را به تاریکی ز زلفت باز می‌جستم

عنان به میکده خواهیم تافت زین مجلس

مرا روزی مباد آن دم که بی یاد تو بنشینم

منزل آن مه عاشق کش عیار کجاست

اگر آنکه میرفت خاطره اش را میبرد

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

واله و شیداست دایم همچو بلبل در قفس
طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

فکر معقول بفرما گل بی خار کجاست

شعر های حافظ

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

سرفرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

رشته صبرم به مقراض غمت ببریده شد

بازپرسید ز گیسوی شکن در شکنش

گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید
ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها

صلاح ما همان است کان تو راست صلاح

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

ز تاب آتش دوری شدم غرق عرق چون گل

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد

جرعه‌ای ده که به میخانه ارباب کرم

هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

چو گرمی از تو می‌بینم چه باک از خصم دم سردم

شعر حافظ در مورد عشق

که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم

ای که از کوچه معشوقه ما می‌گذری
بر حذر باش که سر می‌شکند دیوارش

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

جای آن است که خون موج زند در دل لعل
زین تغابن که خزف می‌شکند بازارش

طوطی طبعم ز عشق شکر و بادام دوست

یار دارد سر صید دل حافظ، یاران

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد

ببین تفاوت ره کز کجاست تا به کجا

تو را می‌بینم و میلم زیادت می‌شود هر دم

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است

حضوری گر همی‌خواهی از او غایب مشو حافظ
متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها

دد و دامت کمین از پیش و از پس

سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل

عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی

فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

شعر غمگین عاشقانه از حافظ

شب تار است و ره وادی ایمن در پیش

جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد

الا ای آهوی وحشی کجایی

جهان فانی و باقی فدای شاهد و ساقی

ما را که درد عشق و بلای خمار کشت
یا وصل دوست یا می صافی دوا کند

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد

منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود

زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند
کافر عشق بود گر نشود باده پرست

مجموعه اشعار زیبای حافظ

بیار ای باد شبگیری نسیمی زان عرق چینم

شیوه چشمت فریب جنگ داشت

اشعار عاشقانه حافظ 

به هوای سر کوی تو برفت از یادم

شب رحلت هم از بستر روم در قصر حورالعین

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

شعر عاشقانه حافظ برای همسر

که غوغا می‌کند در سر خیال خواب دوشینم

ما ز یاران چشم یاری داشتیم

دیو چو بیرون رود فرشته درآید

گلچین زیباترین اشعار حافظ

من ایستاده تا کنمش جان فدا چو شمع

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

که چنانم من از این کرده پشیمان که مپرس

گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

گفت و گو آیین درویشی نبود

گفتا مگوی با کس تا وقت آن درآید

خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت
به قصد جان من زار ناتوان انداخت

محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد

ندارم دستت از دامن به جز در خاک و آن دم هم

آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم
تا درخت دوستی کی بر دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم
گفت و گو آیین درویشی نبود
ورنه با تو ماجراها داشتیم
شیوه چشمت فریب جنگ داشت
ما خطا کردیم و صلح انگاشتیم

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق

تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

برو دوشش بر و دوشش بر و دوش

مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست
تا کنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

سینه از آتش دل در غم جانانه بسوخت

دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود

نبود نقش دو عالم که رنگ الفت بود
زمانه طرح محبت نه این زمان انداخت

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد

صوفیان واستدند از گرو می همه رخت

و گر کنم طلب نیم بوسه صد افسوس
ز حقه دهنش چون شکر فرو ریزد

········♦••♦••♦••❤️••♦••♦••♦········

به می پرستی از آن نقش خود زدم بر آب

صوفی سرخوش از این دست که کج کرد کلاه
به دو جام دگر آشفته شود دستارش

حافظ از شوق رخ مهر فروغ تو بسوخت

سودای دام عاشقی از سر به در نکرد

به تماشاگه زلفش دل حافظ روزی

امیدواریم از خواندن اشعار عاشقانه حافظ لذت برده باشید.