همچنین برخی از سوره های قرآن مجید اساساً به کرامت پیامبر اکرم (ص) می پردازد و این غیر از سوره هایی است که برای وجود مبارک آن حضرت تفسیر شده است. آری که قلب قرآن کریم است و منابع علم و حکمت از آن سرچشمه می گیرد، منسوب به پیامبر اکرم (ص) است. سوره 47 قرآن کریم نام این بزرگوار را دارد: «محمد»، علاوه بر سوره فتح، سوره هجرت، سوره نجم، مجادله، سوره طاهریم، سوره قلم، سوره مزمل، سوره مدثر، سوره بلد، سوره زهی، سوره شرح (منتشر شده)، سوره تین، سوره علق، سوره قدر، سوره کوثر از جمله سوره هایی است که به منزلت، مقام و منزلت والای این پیامبر در پیشگاه خداوند متعال اشاره دارد. . هر یک از این سوره ها و آیات نورانی آن سرشار از کرامت و لطف است که آفریدگار متعال نسبت به بهترین و نزدیکترین بنده خود دارد.
جزئیات رحلت پیامبر اکرم (ص) و وصیت رسول الله • مجله ازدواج
فراق نزدیک است و بازگشت به سوی خدا نزدیک است من دعوت شوم و ندای حق را اجابت کنم و دو چیز گرانبها در میان شما می گذارم و می روم: کتاب خدا و پاکی من و خدای متعال. حلیم و دانای کل به من خبر داده است که این دو هرگز از یکدیگر جدا نمی شوند تا اینکه حوض کوثر وارد من شود، پس خوب بیندیش که چگونه با آنها رفتار می کنی؟
زیرا منظور پیامبر غیر از او نیست. وقتی علی علیه السلام آمد، پیامبر به او اشاره کرد که نزدیک شود. سپس علی (ع) را در آغوش گرفت و رازی را مدتها با او در میان گذاشت تا اینکه از حال رفت. اولاد رسول خدا (ص) حسن و حسین (علیهم السلام) با دیدن این وضعیت بسیار گریستند و خود را بر پیکر رسول خدا انداختند. علی (ع) می خواست آنها را از پیامبر (ص) جدا کند. پیامبر (ص) به هوش آمد و فرمود:
«علی این دو را زنده کن تا ما احساس کنیم و آنها هم مرا حس کنند، آنها از من بهره ببرند و من از آنها بهره ببرم».
سرانجام وقتی سرش بر دامان علی بود، پیامبر (ص) جان به جان آفرین تسلیم کرد.
تجلیات حقیقت وجودی پیامبر اکرم (ص) در قرآن کریم
پس پیامبر (ص) به سختی به سوی خانه اش رفت. مردم با چشمانی اشکبار آخرین رسول الهی را دیدند.
در آخرالزمان پیامبر به علی (ع) وصیت کرد که او را غسل دهد و بپیچد و بر او نماز بخواند. علی (علیه السلام) که زندگی او با زندگی پیامبر آمیخته شده بود، در پاسخ گفت: یا رسول الله من می ترسم که نتوانم این کار را انجام دهم. پیامبر (ص) علی (ع) را به او نزدیک کرد. سپس حلقه اش را به او داد تا دستش بگذارد. سپس شمشیر و زره و سایر وسایل جنگی خود را خواست و همه را به علی داد.
فردای آن روز، بیماری پیامبر (ص) تشدید شد، اما در همان حال اطرافیان خود را به احقاق حقوق مردم و رسیدگی به مردم راهنمایی می کرد. سپس خطاب به حاضران گفت: از برادر و دوستم بخواهید که به اینجا بیایند. ام سلمه همسر پیامبر گفت: به علی بگو بیاید.
در حج وداع در رمی جمرات گفت: مناسک خود را از من بیاموز، شاید بعد از این سال دیگر به حج برنگردم و دیگر مرا در این مکان نبینی.
روزی به او خبر دادند که مردم از مرگ تو ناراحت و نگرانند. پیامبر در حالی که بر فضل بن عباس و علی بن ابیطالب علیهما السلام تکیه می کرد، عازم مسجد شد و پس از سلام و تشکر از پروردگار فرمود: به من خبر دادند که از مرگ پیامبر خود می ترسید. تو هستی آیا پیش از من پیامبری جاودانه بود؟! آگاه باش که من به رحمت پروردگارم می پیوندم و تو نیز به رحمت پروردگارت ملحق می شوی».
روزی دیگر پیامبر (ص) با کمک علی (ع) و جمعی از یارانش به قبرستان بقیع رفتند و برای اموات طلب آمرزش کردند.
در سال یازدهم هجری پیامبر اکرم (ص) در آخرین زیارت خود (عرفه)، مکه و غدیرخم، مدینه قبل از بیماری و بعد از آن در جمع یاران خود یا در سخنرانی عمومی، صراحتاً و بدون هیچ گونه ابهامی از مرگ خود خبر داد. چنان که قرآن به رسول خدا (ص) خبر داده است که پیامبر نیز مانند سایر انسان های نیازمند به غذا و لباس و ازدواج و بیماری و پیری است و مانند آنها خواهد مرد.
از عایشه پرسیدند: اخلاق پیامبر چه بود؟ پاسخ داد: سیره پیامبر(ص) قرآن بود. شخصیت جامع و چند بعدی پیامبر اسلام و کمالات معرفتی و اخلاقی و وجودی و عظمت قرآن کریم و مجسم و ناطق ایشان که به عنوان نماد مطلق و کلی انسان کامل در بین مردم، الگوی ماندگار و الگو است. اثبات
اگر قرآن کریم کلام شرعی آن حضرت است، پیامبر اکرم (ص) کلام خدا و کلام خلاق خداوند است. اگر قرآن کتابی است با حقایق ازلی و ازلی، پیامبر اکرم (ص) نیز حقیقتی عینی و ازلی است. اگر قرآن لایه های عمیق و گسترده ای از معانی و مصادیق دارد که تلاش برای کشف این حقایق باید ادامه یابد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز مخزن پایان ناپذیر و حقیقت عینی و انسانی است که شناخت ابعاد مختلف آن حضرت. شخصیت و تحقق ژرفای زندگی و سیره و سنت او مستلزم جهاد و اجتهاد مستمر است. اگر نیاز بشر به قرآن هرگز تمام نمی شود و رشد علمی و اجتماعی انسان نه تنها از نیاز او به حقایق قرآن نمی کاهد، بلکه بر آن می افزاید، نیاز امروز و فردا انسان به پیامبر اکرم (ص) و درس ها و معارف او تمام نشدنی است و اگر اسلام خاتم ادیان و قرآن خاتم کتب الهی است، پیامبر اکرم (ص) خاتم انبیا و بالاترین قله کمال بشری است. او خلیفه خدای متعال و واسطه جاودان نزول فیض الهی است که عبارت است از: «وَ ما أَرْسُولُ اللَّهِ إِلَّا رَحْمَةُ الْعالَمِینَ». قرآن کریم نسخه مکتوب حقیقت نور محمدی (ص) است و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آیینه تمام صفات حسنه حق و نور مطلق خداوند متعال بر جهان و انسان است.
بدان که از تو درباره ثقلین سؤال می کنم، پس بنگر که پس از من در مورد این دو چگونه رفتار می کنی، زیرا خداوند مهربان و حکیم به من خبر داده است که برای دیدار من از هم جدا نمی شوند. بدانید که من این دو را در میان شما (کتاب خدا و اهل بیتم) قرار دادم. بر آنها پیشی نگیرید که پراکنده و پراکنده خواهید شد و از آنها غافل نشوید که هلاک خواهید شد.»
سپس رو به علی (علیه السلام) کرد و فرمود: «کلید گنج های جاویدان دنیا و حیات جاویدان در آن به من داده شده است و بین زندگی در دنیا و لقای خدا برگزیده ام. برای ملاقات با خدا و بهشت الهی.”
آخرین روزهای حیات پیامبر اکرم (ص)
پیامبر اکرم (ص) یک ماه قبل از رحلت فرمودند: